Cyberpunk 2077

“Cyberpunk 2077 sadece bir oyundur!” diyerek sözlerime başlamak istiyorum. Çünkü gördüğüm kadarıyla olayı çok başka yöne çekenler var. Elbette senelerdir geliştirilen bir oyunun bu kadar sorunlu çıkması hafife alınamaz ancak bu durum oyunu kötü, yapımcıları beceriksiz yapmaz.

CD PROJEKT RED bizlere Witcher serisini sunan, o mükemmel hikayeyi evimize kadar getiren bir stüdyo, bunu unutmamak lazım. Şimdi ise ön incelememize geçelim.

Spoiler olmaması açısından senaryoya çok girmek istemiyorum. Ancak atmosferi, oynanışı doya doya yazacağım; bilginiz olsun.

DETAYLARDA BOĞULMALIK

“Göçebe”, “Sokak Çocuğu” ve “Şirketçi” sınıflarından birini seçerek maceraya atılmaya hazırlanıyoruz. Yaptığımız seçimden sonra ise karakterimizi yaratma ekranı karşılıyor bizi. Yüz hatları, saç-sakal, piercing, dövme derken oyuna geçene kadar en az 30 dakikayı burada bırakıyorsunuz. Karakter yaratması detaylı, bu yüzden insan gözüne hoş geleni yapmak istiyor. Ben oyun içerisinde  karakterimi “Sokak Çocuğu” sınıfından yarattım. Bu sınıfta sokaklardan gelen zalimliği içimize çekmişiz, acımasız ve korkusuzca yaşamayı öğrenmişiz. Diğer sınıfların da kendi hikayeleri bulunuyor pek tabii.

Her şeyi tamamladıktan sonra ilk gözüme çarpan, detay seviyesi oldu. Bir barda başladım ve barmen benden yardım istiyordu, ancak okuyamadım. Çünkü her yerde bir detay, göz alıcı bir şeyler. “Eyvah!” dedim içimden. Eğer oyun böyle başladıysa sadece gösteriştir, girişi böyledir. Halbuki düşündüğüm gibi olmadı. İlerleyen saatlerde bolca detay, bolca grafik ve bolca hikaye atıldı kucağıma. Ha birde, bolca sorun!

Sakin kalarak güncelleme beklemenizi tavsiye ediyorum. Zira optimizasyon bakımından sorunlu olarak sunuldu bizlere. Daha önceden belirlenen sistem gereksinimleri ile olan uyuşmazlığı insanı çıldırtmaya itiyor adeta. Ultra ayarlarda oynamaya el veren bilgisayarım bana “Orta ayarlarda oyna, canımı sıkma!” diye bağırıyor resmen, hissedebiliyorum. İşte bu yüzden gelecek güncellemeler çok önemli. Düzelmezse, işte o zaman düşünürüz.

ŞEHİR İÇİ VE DIŞI

Şehir içi oldukça güzel. Yapay zeka kalabalık, detay seviyesi yüksek ve içerik ise dolu. Her bölgede farklı bir aktivite, olay yaşanıyor. Yani şehir canlı duruyor. Cyberpunk 2077 tanıtım videolarında olduğu gibi. Ve bu benim acayip hoşuma gitti. Şehir dışı ise yine farklı içeriklerle, etkileşimler ile doldurulmuş.

Araç kontrolü de tahmin ettiğimden daha başarılı çıktı. Araçların kendilerine has bir ağırlıkları var, dönüşler ve frenler tam yerinde. Daha önce izlediğim kadarıyla içi boş teneke kullanırız gibi kafamda kurmuştum. Ayrıca kendi aracımızın olması, dilediğiniz zaman başka bir aracı gasp edip kullanabilmeniz, işte Grand Theft Auto hayranları için muazzam detaylar…

EN ZORLAYICI KISIM: OYNANIŞ

Yazımın sonlarına doğru gelirken en çok üstünde durmak istediğim şey oynanış. Karakter yetenek ağacı yeterince detaylı. Envanter sistemi ve eşya çeşitliliği de keza öyle. Bunların üstünde çok fazla durmak istemiyorum, ileride detaylıca incelenecekler nasıl olsa. Dövüş mekaniklerini ise yakın dövüş ve çatışma olarak ikiye ayırıp inceleyeceğim.

YAKIN DÖVÜŞ

Açıkçası ben yumruk yumruğa giriştiğimiz kavgalardan pek haz alamadım, bana tatmin edici gelmedi. Vuruş hissiyatı biraz zayıf kalıyor. Yumruk atarken veya savunma pozisyonuna geçerken karşınızdaki düşman çok donuk ve mekanik hareket ediyor. Hangi hareketi ne zaman yapacağını tahmin etmeniz zor olmuyor böylelikle. Bir de oyun başı antrenmanlarında bizlere yüksek seviye düşmanların zorlayıcı olabileceği öğretilmişti ancak oyun içinde (Yakın dövüş odaklı konuşuyorum, unutmayınız.) bunu hissetmiyorsunuz bile. Kendim defalarca denedim, test ettim.

ÇATIŞMA

Vay arkadaş, vuruş hissiyatın ne güzel senin öyle ya. Çatışma esnasında kendinizi oyunun kralı gibi hissetmenizi sağlayan bir vuruş hissiyatı var. Tabancanın farklı, tüfeğin veya pompalının farklı hissiyatlara sahip olması aşırı detaycı düşünmenin eserlerinden sadece biri. Ben çok beğendim, tahmin ettiğimden daha başarılı buldum.